AEC ประชาคมอาเซียน : ประเทศเวียดนาม

AEC ประชาคมอาเซียน : ประเทศเวียดนาม

AEC :ประเทศเวียดนาม

ประเทศเวียดนาม

เมืองหลวงของประเทศ: ฮานอย (อังกฤษ: Hanoi; เวียดนาม: Hà Nội ห่าโหน่ย) เป็นเมืองหลวงของประเทศเวียดนาม มีประชากร 6,472,200 คน (พ.ศ. 2552) ในอดีตเคยเป็นเมืองหลวงของเวียดนามเหนือระหว่าง พ.ศ. 2497 ถึง พ.ศ. 2519 และก่อนหน้านั้นเคยเป็นเมืองหลวงของพื้นที่เวียดนามในปัจจุบันเป็นครั้งคราวตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 11 จนถึง พ.ศ. 2345 ฮานอยตั้งอยู่บนฝั่งขวาของแม่น้ำแดง อุตสาหกรรมในเมืองคือเครื่องจักร ไม้อัด สิ่งทอ สารเคมี และงานหัตถกรรม ฮานอยตั้งอยู่ที่ 21°2' เหรือ 105°51' ตะวันออก (21.0333, 105.85)

พื้นที่ของประเทศ : 331,210 ตร.กม.

จำนวนประชากรของประเทศ :92.7 ล้าน

ภาษาประจำชาติ : ภาษาเวียดนาม (tiếng Việt เตี๊ยงเหฺวียด, tiếng Việt Nam, Việt ngữ) เป็นภาษาที่มีวรรณยุกต์และเป็นภาษาทางการของประเทศเวียดนาม เป็นภาษาแม่ของประชากรเวียดนามถึงร้อยละ 87 รวมถึงผู้อพยพจากเวียดนามประมาณ 2 ล้านคน และรวมถึงชาวเวียดนาม-อเมริกันเป็นจำนวนพอสมควรด้วย ถึงแม้ว่าจะมีการยืมคำศัพท์จากภาษาจีนและเดิมใช้อักษรจีนเขียน แต่นักภาษาศาสตร์ยังคงจัดภาษาเวียดนามให้เป็นภาษากลุ่มออสโตรเอเซียติกซึ่งในกลุ่มนี้ภาษาเวียดนามมีผู้พูดมากที่สุด (10 เท่าของภาษาที่มีจำนวนคนพูดเป็นอันดับรองลงมา คือ ภาษาเขมร) ในด้านระบบการเขียนของภาษาเวียดนามนั้น แต่เดิมใช้ตัวเขียนจีน เรียกว่า "จื๋อญอ" ต่อมาชาวเวียดนามได้พัฒนาตัวเขียนจีนเพื่อใช้เขียนภาษาเวียดนาม เรียกว่า "จื๋อโนม" แต่ในปัจจุบันเวียดนามใช้ตัวอักษรโรมันที่พัฒนาขึ้นโดยมิชชันนารีชาวฝรั่งเศส โดยเครื่องหมายเสริมสัทอักษรใช้เป็นวรรณยุกต์

สกุลเงิน : ดอง (เวียดนาม Dong หรือ VND) คือหน่วยเงินของเวียดนามที่ใช้ในประเทศเวียดนาม อัตราแลกเปลี่ยนประมาณ 550 ด่งต่อบาท หรือ ประมาณ 16,000 ด่งต่อดอลลาร์สหรัฐ

ดอกไม้ประจำชาติ :  ดอกบัว (Lotus) เป็นดอกไม้ประจำชาติ โดยดอกบัวเป็นที่รู้จักกันในนาม "ดอกไม้แห่งรุ่งอรุณ" เป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ ความผูกพัน และการมองโลกในแง่ดี ดอกบัวจึงมักถูกกล่าวถึงในบทกลอนและเพลงพื้นเมืองของชาวเวียดนามอยู่บ่อย ครั้ง

อาหารขึ้นชื่อ : แหนม หรือ ปอเปี๊ยะเวียดนาม เป็นอาหารยอดนิยมของเวียดนาม หนึ่งในอาหารพื้นเมืองที่โด่งดังที่สุดของประเทศแผ่นแป้งทำจากข้าวจ้าว นำมาห่อไส้  ซึ่งอาจเป็นไก่ หมู กุ้ง หรือหมูยอ รวมกับผักที่มีสรรพคุณเป็นยานานาชนิด เช่น สะระแหน่  ผักกาดหอม ทานคู่กับน้ำจิ้มหวาน 

   

  เฝอ เป็นก๋วยเตี๋ยวของชาวเวียดนามที่พัฒนามาจากการทำก๋วยเตี๋ยวของจีน เฝอมีลักษณะคล้ายก๋วยเตี๋ยว

       ของไทยแต่ต่างกันที่เส้น น้ำซุป และเครื่องเคียง และบางครั้งก็เรียกเป็น ก๋วยเตี๋ยวเวียดนาม หรือ ก๋วยจั๊บเวียดนาม

 

สถานที่สำคัญในประเทศ :

อ่าวฮาลอง เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ยังคงความสมบูรณ์ของพันธุ์สัตว์ เพราะมีความหลากหลายทางชีวภาพ จนยูเนสโกต้องยกย่องให้เป็นมรดกโลก อ่าวนี้ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเวียดนาม และอยู่ไม่ห่างจากเขตแดนของประเทศจีนมากนัก จุดเด่นของอ่าวนี้ คือ มีเกาะหินปูนโผล่ขึ้นกระจายทั่วอ่าว ครอบคลุมพื้นที่ถึง 1,500 ตารางกิโลเมตร นอกจากนี้ ยังได้รับคำชื่นชมจากนักท่องเที่ยวว่ามีบรรยากาศที่สวยงามเกินจริง เสมือนฉากในตอนจบของภาพยนตร์ซึ่งมีแสง สี ที่ลงตัวสุด ๆ เลยทีเดียว 

 เมืองเก่าฮอยอันเป็นเมืองขนาดเล็กตั้งอยู่ริมฝั่งทะเลจีนใต้ ชาวบ้านยังคงมีวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม อีกทั้งภายในเมืองยังมีพิพิธภัณฑ์หลายแห่งที่จัดแสดงเรื่องราวความเป็นมาทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันทรงคุณค่า มีอาคารต่าง ๆ ที่สะท้อนให้เห็นถึงสถาปัตยกรรมทั้งตะวันตกและตะวันออก เช่น บ้าน โคมไฟโบราณแบบจีน สะพานข้ามคลองที่มีการดีไซน์แบบประเทศญี่ปุ่น 

          ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เมืองฮอยอันเก่าจะได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกโลก นอกจากนี้ ยังสามารถดึงดูดความสนใจจากนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี ส่วนการสัญจรไป-มาในเมืองนั้นก็สะดวก นักท่องเที่ยวสามารถเดิน ปั่นจักรยาน หรือขี่รถจักรยานยนต์ก็ได้ เพราะเป็นเมืองขนาดเล็ก ในยามค่ำคืนหลังสี่ทุ่มไปแล้วจะค่อนข้างเงียบ แต่ยังพอมีผับบาร์ ร้านขายเครื่องดื่มเปิดให้บริการอยู่บ้าง ที่สำคัญผู้คนในเมืองเป็นมิตร อัธยาศัยดี มีน้ำใจกับนักท่องเที่ยว

 สุสานบรรจุศพแห่งนี้ตั้งอยู่ที่เมืองฮานอย ภายในอนุสาวรีย์มีโลงแก้วบรรจุร่างของ โฮจิมินห์ หรืออดีตนายกรัฐมนตรีและประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม แต่คนเวียดนามมักเรียกกันว่า "ลุงโฮ" ส่วนรูปแบบสถาปัตยกรรมนั้นยึดโมเดลมาจากอนุสาวรีย์บรรจุศพของ วลาดีมีร์ เลนิน ในประเทศรัสเซีย เปิดให้สาธารณชนเข้าชมครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1975 และในทุก ๆ ปีร่างของลุงโฮจะถูกส่งไปตรวจสอบความสมบูรณ์ที่รัสเซีย

AEC ประชาคมอาเซียน : ประเทศสิงคโปร์

AEC ประชาคมอาเซียน : ประเทศสิงคโปร์

AEC :ประเทศสิงคโปร์

ประเทศสิงคโปร์

เมืองหลวงของประเทศ:ประเทศสิงคโปร์ มีชื่ออย่างเป็นทางการว่าสาธารณรัฐสิงคโปร์ เป็นนครรัฐสมัยใหม่และประเทศเกาะที่มีขนาดเล็กที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่นอกปลายทิศใต้ของคาบสมุทรมลายูและอยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร 137 กิโลเมตร ดินแดนของประเทศประกอบด้วยเกาะหลักรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ซึ่งมักเรียกว่าเกาะสิงคโปร์ในภาษาอังกฤษ

พื้นที่ของประเทศ : 719.9 ตร.กม.

จำนวนประชากรของประเทศ :5.607 ล้าน

ภาษาประจำชาติ : เนื่องจากประชากรชาวสิงคโปร์มีหลายเชื้อชาติ  ความหลากหลายทางภาษาจึงมีมากตามไปด้วย  รัฐบาลกำหนดให้ภาษาราชการมี  4  ภาษา  คือ  ภาษาอังกฤษ  จีนกลาง  มลายู  และทมิฬ  โดยมีภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักในการติดต่อธุรกิจ  เป็นภาษากลางในการสื่อสารระหว่างคนต่างเชื้อชาติ  และเป็นภาษาหลักที่ใช้ในโรงเรียน  โดยเป็นภาษาแรกที่สอนในโรงเรียนสิงคโปร์ตั้งแต่  พ.ศ. 2530

     ประชากรส่วนใหญ่ของสิงคโปร์พูดได้  2  ภาษา  เพราะรัฐบาลเล็งเห็นความสำคัญภาษาอังกฤษ  ซึ่งเป็นภาษาสากล  และภาษาแม่ของประชากรแต่ละเชื้อชาติ  ดังนั้นคนสิงคโปร์เชื้อสายจีนจึงพูดได้ทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษ  ชาวมาเลย์ก็เรียนรู้ภาษาคู่ไปกับภาษามลายู  เช่นเดียวกับชาวอินเดีย

     แม้จะมีภาษาราชการถึง  4  ภาษา  แต่ภาษาประจำชาติและเพลงชาติสิงคโปร์ก็ยังเป็นภาษามลายูอยู่  เพราะเดิมทีสิงคโปร์รวมอยู่ในสหพันธ์มาเลเซีย  เป็นชาติที่มีความสัมพันธ์ทางประวัติศาสตร์มายาวนาน

สกุลเงิน : ดอลลาร์สิงคโปร์ เป็นสกุลเงินของประเทศสิงคโปร์ ดอลลาร์สิงคโปร์ย่อด้วยเครื่องหมายดอลลาร์ $ หรือ S$ เพื่อแยกจากเงินสกุลดอลลาร์อื่น ๆ ดอลลาร์สิงคโปร์แบ่งได้เป็น 100 เซนต์

ดอกไม้ประจำชาติ :  ดอกกล้วยไม้แวนด้า (Vanda Miss Joaquim) เป็นดอกไม้ประจำชาติ โดยดอกกล้วยไม้แวนด้าตั้งชื่อตามผู้ผสมพันธุ์ คือ Miss Agnes Joaquim จัดเป็นดอกกล้วยไม้ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในประเทศสิงคโปร์ มีสีม่วงสดสวยงามและเบ่งบานอยู่ตลอดทั้งปี โดยถูกจัดให้เป็นดอกไม้ประจำชาติสิงคโปร์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1981

อาหารขึ้นชื่อ : ลักซา (Laksa) อาหารขึ้นชื่อของประเทศสิงคโปร์ ลักซามีลักษณะคล้ายก๋วยเตี๋ยวต้มยำใส่กะทิ ทำให้รสชาติเข้มข้น คล้ายคลึงกับข้าวซอยของไทย โดยลักซาจะมีส่วนผสมของ กุ้งแห้ง พริก กุ้งต้ม และหอยแครง เหมาะสำหรับคนที่ชอบรับประทานอาหารทะเลเป็นอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม ลักซามีทั้งแบบที่ใส่กะทิ และไม่ใส่กะทิ

สถานที่สำคัญในประเทศ :

เมอร์ไลออนพาร์ก

     สวนสาธารณะแห่งนี้ตั้งอยู่ริมอ่าวมารีน่า  ทางตอนใต้ของเกาะสิงคโปร์เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ  เพราะเป็นที่ตั้งของเมอร์ไลออน  บริเวณนี้มีรูปปั้นสิงโตทะเลอยู่สองตัว  เมอร์ไลออนตัวเล็กด้านหลังตัวใหญ่คือรูปปั้นชิ้นแรก  ส่วนตัวยอดนิยมที่นักท่องเที่ยวแวะเวียนมาชมไม่ขาดสาย  สร้างขึ้นเป็นตัวที่  2  สูงประมาณ  2  เมตร ยืนหันหน้าออกสู่อ่าวมารีน่า  ซึ่งเมื่อเดือนกุมภาพันธ์  พ.ศ. 2552  เมอร์ไลออนตัวนี้ถูกฟ้าผ่าจนชิ้นส่วนบนหัวแตกร่วงลงพื้น  ทางการสิงคโปร์จึงรีบดำเนินการซ่อมแซมจนรูปปั้นกลับมาสวยงามดังเดิม

มารีน่าเบย์แซนด์ (Marina Bay Sands)

     อีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวริมอ่าวมารีน่า  ตั้งอยู่ใจกลางเขตธุรกิจที่สำคัญที่สุดของประเทศ  และว่ากันว่าเป็นทำเลที่ดีที่สุดในสิงคโปร์  มารีน่าเบย์แซนด์เป็นทั้งโรงแรม  (มีห้องพัก  2,561  ห้อง)  กาสิโน  โรงละคร  ห้างสรรพสินค้า  และยังมีสวนลอยฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในโลกอยู่บนดาดฟ้าชั้น  57  ของโรงแรมด้วย  โดยออกแบบมาให้มีลักษณะคล้ายเรือลำใหญ่วางพาดอยู่บนยอดอาคารทั้ง  3  หลัง  มารีน่าเบย์แซนด์เปิดให้บริการเมื่อปี  พ.ศ. 2553

เกาะเซนโตซ่า

     แม้ในภาษามลายู  “เซนโตซ่า”  จะแปลว่าความสงบและสันติ  เซนโตซ่าเป็นเกาะที่คึกคักที่สุดของสิงคโปร์ก็ว่าได้

     เกาะเซนโตซ่าอยู่ทางใต้ของเกาะสิงคโปร์  เป็นเกาะที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 4  ของประเทศ  ในอดีตเคยเป็นทั้งฐานทัพของอังกฤษและหมู่บ้านประมงของชาวบ้าน  แต่เมื่อปี  พ.ศ. 2515  รัฐบาลก็ตัดสินใจทุ่มงบประมาณเปลี่ยนแปลงเกาะนี้ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ครบครัน  มีทั้งโรงแรม  สวนสนุก  ชายหาด  พิพิธภัณฑ์ทางทหาร  สวนผีเสื้อและแมลง  รวมไปถึงกาสิโน

AEC ประชาคมอาเซียน : ประเทศฟิลิปปินส์

AEC ประชาคมอาเซียน : ประเทศฟิลิปปินส์

AEC :ประเทศฟิลิปปินส์

ประเทศฟิลิปปินส์

เมืองหลวงของประเทศ : มะนิลา (อังกฤษ: Manila; ฟิลิปีโน: Maynila) เป็นเมืองหลวงของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยุ่บนชายฝั่งตะวันออกของอ่าวมะนิลา (Manila Bay) บนเกาะลูซอนซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและตั้งอยู่ทางเหนือสุดของฟิลิปปินส์ บางส่วนของเมืองมีความยากจน อย่างไรก็ดี มะนิลาเป็นเมืองที่มีชนชาติรวมกันอยู่มากมาย และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ วัฒนธรรม การศึกษา และอุตสหากรรมของประเทศ มะนิลาคือศูนย์กลางของเขตมหานครที่มีประชากรมากกว่า 10 ล้านคน เขต เมโทรมะนิลา (Metro Manila) เป็นมหานครที่ใหญ่กว่า ประกอบด้วยเมืองและเทศบาล 17 แห่ง เฉพาะเมืองมะนิลาเองเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับ 2 มีประชากรประมาณ 1.5 ล้านคน เมืองเดียวที่มีประชากรมากกว่าคือเมืองเกซอนซิตี (Quezon City) ชานเมืองและอดีตเมืองหลวง มะนิลาตั้งอยูที่ 14°35' เหนือ 121°0' ตะวันออก 

พื้นที่ของประเทศ : 300,000 ตร.กม.

จำนวนประชากรของประเทศ : 103.3 ล้าน

ภาษาประจำชาติ : ภาษาตากาล็อก เป็นหนึ่งในภาษาหลักของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ เป็นหนึ่งในตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน มีความสัมพันธ์กับภาษาอินโดนีเซีย ภาษามลายูภาษาฟิจิ ภาษาเมารี ภาษาฮาวาย ภาษามาลากาซี ภาษาซามัว ภาษาตาฮีตี ภาษาชามอร์โร ภาษาเตตุม และตระกูลภาษาออสโตรนีเซียนในไต้หวันเป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการคู่กับภาษาอังกฤษในประเทศฟิลิปปินส์ ใช้เป็นภาษากลางภายในประเทศ มีผู้พูดราว 85 ล้านคน ในทางธุรกิจนิยมใช้ภาษาอังกฤษมากกว่า

สกุลเงิน :  เปโซฟิลิปปินส์

ดอกไม้ประจำชาติ : 

ดอกพุดแก้ว (Sampaguita Jasmine) ดอกมีสีขาวกลีบดอกเป็นรูปดาว มีกลิ่นหอม บานส่งกลิ่นในตอนกลางคืน ถือเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ เรียบง่าย อ่อนน้อมถ่อมตน รวมถึงความเข้มแข็งอีกด้วย เคยถูกนำมาใช้เฉลิมฉลองในตำนานเรื่องเล่ารวมทั้งบทเพลงของฟิลิปปินส์ด้วย เช่นกัน

อาหารขึ้นชื่อ : อโดโบ้ (Adobo)

เป็นหนึ่งในอาหารยอดนิยม ของประเทศฟิลิปปินส์ เป็นอาหารที่มีต้นกำเนิดมาจาก ภาคเหนือของฟิลิปปินส์  และเป็นที่นิยมของนักเดินทางหรือ นักเดินเขา อโดโบ้ทำจากหมูหรือไก่ที่ผ่านกรรมวิธีหมักและปรุงรสโดยจะใส่ซีอิ๊วขาว น้ำส้มสายชู กระเทียมสับ ใบกระวาน พริกไทยดำ นำไปทำให้สุกโดยใส่ใน เตาอบ หรือ ทอด และรับประทานกับข้าว

สถานที่สำคัญในประเทศ :

โบสถ์บาโรกแห่งฟิลิปปินส์ (Baroque Churches of the Philippines)

          โบสถ์แห่งนี้มีทั้งหมด 4 หลัง ตั้งอยู่ในกรุงมะนิลา ซานตามาเรียปาโออาย และมิอากาโอ หลังแรกสร้างขึ้นโดยชาวสเปนในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 มีเอกลักษณ์ที่สำคัญคือเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีศิลปะแบบบาโรกของยุโรปที่สร้างโดยช่างฝีมือชาวจีนและฟิลิปปินส์ องค์การยูเนสโกยกย่องให้สถานที่แห่งนี้เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมเมื่อ พ.ศ.2536

นาข้าวขั้นบันไดบานัว (Banaue Rice Terraces)

          ชาวพื้นเมืองเผ่าอิฟูเกา (Ifugao) เป็นผู้สร้างสรรค์ภูมิปัญญาชิ้นนี้ไว้ที่เกาะลูซอน (Luzon) ตอนเหนือของฟิลิปปินส์ มีอายุมากกว่า 2,000 ปี เพื่อเพิ่มพื้นที่ในการเพาะปลูก นอกจากนี้ยังเป็นการรักษาหน้าดิน ช่วยกักเก็บน้ำฝน และป้องกันน้ำท่วมได้อีกด้วย องค์การยูเนสโกยกย่องให้สถานที่แห่งนี้เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรม เมื่อ พ.ศ.2538

ป่าอุทยานแห่งชาติแม่น้ำใต้ดินปวยร์โต – ปรินเซซา (Puerto – Princesa Subterranean River National Park)

          อุทยานแห่งนี้มีภูมิทัศน์ที่งดงามของภูเขาหินปูนและแม่น้ำใต้ดินที่ไหลผ่านถ้ำลงสู่ทะเล ที่มีความยาวถึง 8.2 กิโลเมตร ถือได้ว่าเป็นแม่น้ำใต้ดินที่ยาวที่สุดในโลก นอกจากนี้ ยังเป็นตัวแทนของกลุ่มระบบนิเวศต่อเนื่องแบบเทือกเขาสู่ท้องทะเล (Full Mountain to Sea Ecosystem) อีกด้วย องค์การยูเนสโกยกย่องให้สถานที่แห่งนี้เป็นมรดกโลกเมื่อ พ.ศ.2542